Ernest Rutherford

cabaleiro comendador
Ernest Rutherford

Biografía
Nacemento	30 de agosto de 1871 Spring Grove
Morte	19 de outubro de 1937 (66 anos) Cambridge, Reino Unido
Lugar de sepultura	Abadía de Westminster
Membro da Cámara dos Lords
22 de xaneiro de 1931 – 19 de outubro de 1937
44º Presidente da Royal Society
1925 – 1930 ← Charles Scott Sherrington – Frederick Gowland Hopkins →
Langworthy Professor (en)
1907 – 1919
Datos persoais
Residencia	Nova Zelandia
País de nacionalidade	Nova Zelandia
Educación	Universidade de Canterbury (pt) Trinity College Universidade de Cambridge Nelson College (en)
Director de tese	Alexander William Bickerton (pt) e Joseph John Thomson
Actividade
Campo de traballo	Física, física nuclear, química e Radiactividade
Ocupación	científico nuclear , catedrático , político , físico , químico , profesor universitario
Empregador	Laboratorio Cavendish (1919–1937) Victoria University of Manchester (en) (1907–1919) Universidade McGill (pt) (1898–1907) Universidade de Manchester
Membro de	Accademia delle Scienze di Torino (1922–) Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1911–) Royal Society (1903–) Academia Prusiana das Ciencias Sociedade Filosófica Estadounidense Academia Nacional das Ciências (Itália) (pt) Real Academia de Artes e Ciencias dos Países Baixos Academia de Ciencias de Rusia Manchester Literary and Philosophical Society (en) Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Real Academia das Ciencias de Suecia Leopoldina Academia francesa das ciencias Academia Pontificia das Ciencias Academia de Ciencias da URSS Academia de Ciências da Baviera (pt) Orde do Mérito do Reino Unido
Profesores	Joseph John Thomson
Alumnos	Niels Bohr, Charles Galton Darwin, Pyotr Kapitsa, Marcus Oliphant (pt) , Patrick Maynard Stuart Blackett, Hans Geiger, Frederick Soddy, Ernest Walton, James Chadwick, John Cockcroft, Edward Victor Appleton e Otto Hahn
Lingua	Lingua inglesa
Participou en
1921	3rd Solvay Conference on Physics (en)
1911	1st Solvay Conference on Physics (en)
Obra
Doutorando	Nazir Ahmed (pt) , Norman Alexander (en) , Edward Victor Appleton, Robert William Boyle (pt) , Rafi Muhammad Chaudhry (pt) , Alexander McAulay (pt) , Cecil Frank Powell, Henry DeWolf Smyth (pt) , Ernest Walton, Charles Eryl Wynn-Williams (pt) , Juliï Borisovich Khariton (pt) , Hans Geiger, Pyotr Kapitsa, David Shoenberg (pt) , Charles Drummond Ellis (pt) , James Chadwick, Ralph H. Fowler, Douglas Hartree (pt) , Marcus Oliphant (pt) , John Cockcroft, Leslie Fleetwood Bates (en) , Patrick Maynard Stuart Blackett, Ernest Marsden (pt) , Henry De Wolf Smyth (en) , John Douglas Cockcroft (en) , Alexander Leicester McAulay (en) , Ernest Marsden (pt) , Marcus Oliphant (pt) , Ernest Walton, Harriet Brooks Pitcher e George Laurence (pt)
Outro
Título	Baron Rutherford of Nelson (en) (1931–1937) Knight Bachelor
Cónxuxe	Mary Georgina Rutherford (1900–)
Fillos	Eileen Mary Rutherford (en)
Pais	James Rutherford (en)   e Martha Thompson (en)
Parentes	Ralph H. Fowler (xenro)
Premios (1936)  Medalla Wilhelm Exner../... 27+
Sinatura

Ernest Rutherford, Barón Rutherford de Nelson^[1] e de Cambridge,^[2] nado en Brightwater (Nova Zelandia) o 30 de agosto de 1871 e finado en Cambridge o 19 de outubro de 1937 foi un físico británico.

Está considerado o pai da física nuclear.^[3] Dedicouse ao estudo das partículas radioactivas, clasificándoas en alfa (α), beta (β) e gamma (γ) e achou que a radioactividade ía acompañada por unha desintegración dos elementos. Estes descubrimentos, realizados na Universidade McGill, de Montreal, valéronlle o Premio Nobel de Química en 1908.^[4]

Porén, Rutherford fixo os seus descubrimentos máis célebres despois de trasladarse á Universidade Vitoria de Manchester, no Reino Unido en 1907. En 1911 teorizou a existencia do núcleo atómico, no que se reúne toda a carga positiva e case toda a masa do átomo^[5] e deseñou un modelo atómico, ao que chegou para explicar o fenómeno da dispersión de Rutherford.^[6] descuberta por Hans Geiger e Ernest Marsden en 1909^[7] baixo a dirección de Rutherford durante o coñecido experimento da lámina de ouro. Ademais, coa colaboración do seu discípulo Frederick Soddy, conseguiu a primeira transmutación artificial.

Se durante a primeira parte da súa vida consagrouse por completo ás súas investigacións, pasou a segunda metade dedicado á docencia e dirixindo os Laboratorios Cavendish de Cambridge,^[8] no que se descubriu o neutrón, e no que se formaron Niels Bohr e Oppenheimer. A súa influencia neste terreo da física que descubriu foi pois especialmente relevante.

1. ↑ "Lord Rutherford, 1871 - 1937". Obituary Notices of Fellows of the Royal Society (en inglés) 2 (6): 394–423. 1936-1. ISSN 1479-571X. doi:10.1098/rsbm.1938.0025. 
2. ↑ "Baró de Rutherford Nelson" (en inglés). The London Gazette. 23páxinas1931. Consultado o 25-11-2011. 
3. ↑ "Ernest Rutherford: British physicist" (en inglés). Encyclopædia Britannica. 
4. ↑ Erro no código da cita: Etiqueta <ref> non válida; non se forneceu texto para as referencias de nome laureat_nobel_1908
5. ↑ Longair, Malcolm S. (2003). "15.6 Bohr's theory of the hydrogen atom". Theoretical concepts in physics: an alternative view of theoretical reasoning in physics (en inglés) (2a ed. ed.). Cambridge: Cambridge University Press. pp. pàg. 277–278. ISBN 052152878X. Consultado o 29 -1-2012. 
6. ↑ Rutherford, Ernest (maio de 1911). "The Scattering of α and β Particles by Matter and the Structure of the Atom" (PDF). Philosophical Magazine (en inglés). Serie 6, volume 21: 669–688. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 17-12-2012. Consultado o 29-1-2012. 
7. ↑ Geiger, H.; Marsden, E. (1909). "On a Diffuse Reflection of the α-Particles". Proceedings of the Royal Society, Series A 82: 495–500. Bibcode:1909RSPSA..82..495G. doi:10.1098/rspa.1909.0054. 
8. ↑ "Ficha" (en inglés). Venn. Arquivado dende o orixinal o 08-11-2012. Consultado o 25-11-2011.